Πέμπτη, 02 Απριλίου 2009 11:11

Συγνώμη !! εσείς από πού είστε; ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ ΚΟΙΛΑΔΑ -ΑΡΑΧΘΟΥ!!!!!!

Στο προηγούμενο τεύχος της εφημερίδας το Τρίτο Μάτι ήταν σε άδεια.

Τα παιδιά ( η συντακτική επιτροπή) ανταποκριθήκανε στο αίτημά μου και  μου δώσανε  μια άδεια (άνευ-αποδοχών ) και ήταν πρόθυμοι να καλύψουνε την στήλη στην εφημερίδα. Τώρα, αν έγινε αισθητή η απουσία μου; μάλλον όχι. Γιατί κανείς δεν είναι αναντικατάστατος και η εφημερίδα έχει αξιόλογους (δημοσιογράφους-αρθογράφους).

    Γρήγορα όμως κατάλαβα την έλλειψη της ενασχόλησης και το ενδιαφέρον γι’ αυτό το έντυπο επικοινωνίας που έχουμε μεταξύ μας. Παρ’ όλα αυτά έκατσα για λίγο στην άκρη και μάζεψα της σκέψεις μου, τα σκόρπια και αχαλίνωτα συναισθήματά μου τις αμφιβολίες  και τις ανησυχίες μου απέναντι σε φίλους και συνγχωριανούς μου. Δυστυχώς για μένα (και για αυτό ταλαιπωρούμε) δεν είμαι από αυτούς που γράφουν εκθέσεις ιδεών, με ενδιαφέρει το κάτι τις το παραπάνω.

     Όλο αυτών των καιρό είχα πάντα τα αυτιά μου και τα μάτια μου ανοιχτά, να παρακολουθούν και να καταγράφουν ότι συμβαίνει γύρω μου που να έχουν σαν θέμα, που να αφορούν πρωτίστως το χωριό μου και μετά την ευρύτερη περιοχή γενικότερα  με επίκεντρο τον άνθρωπο και τα συναισθήματά του. Θέματα αρκετά και πλούσια. Όρεξη να έχεις να γράφεις.

    

     Τον τελευταίο καιρό βρέθηκα σε τρεις πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Μια ήτανε στο Μέγαρο Μουσικής. Εκδήλωση αφιερωμένη στα Βυζαντινά Μνημεία της Άρτας, και δυο στην αίθουσα εκδηλώσεων της Πανηπειρωτικής, σε μια παρουσίαση φωτογραφίας του Κώστα Μαυροπάνου από τα Άγναντα και στην παρουσίαση του βιβλίου της Ειρήνης Μπόμπολη από το Βαθύκαμπο. Το βιβλίο της είναι υπέροχο !!!!! διαβάζετε μονορούφι, όπως πίνετε το κόκκινο κρασί. Τα χρώματα και η μυρωδιές του βιβλίου σε ταξιδεύουν στα ενδότερα του  εσωτερικού κόσμου της ψυχής μας. Είναι σίγουρο πως θα μας απασχολήσει και

στο μέλλον.

 

      Σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις μου δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να μιλήσω με αρκετούς ανθρώπους και να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω σε πολιτιστικά θέματα, και φυσικά πάνω στην  επικαιρότητα  που δεν είναι άλλη  από την οικονομική κρίση και την πιθανή κατάρρευση του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης. Οι γνωριμίες και οι συστάσεις γίνονταν  με έναν τρόπο που πρώτα έδειχνε το γεωγραφικό προσδιορισμό και μετά όλα τα υπόλοιπα.

---Εσείς από πού είστε;

---Από τα Τζουμέρκα.

--- Δηλαδή από ποιο χωριό;

--- Και εσείς από τα Τζουμέρκα είστε; Και πάει λέγοντας.

 

    Για να είμαι ειλικρινής κάποια στιγμή ένοιωσα αμήχανα και δεν ήξερα πώς να απαντήσω όταν μου γινότανε η σχετική ερώτηση. Στο μυαλό μου κάτι άλλο μου στροβίλιζε συνεχώς και ένας κόμπος μου έκλεινε το στόμα.

 

   

  Από την περιοχή των Τζουμέρκων δεν είμαι, και δεν αισθάνομαι έτσι. Τα βουνά και τα χιόνια τα βλέπω από μακριά και άμα έχει καλό καιρό πέρνωντας τα κυάλια, ίσως μπορέσω και διακρίνω τις απότομες πλαγιές με τα καταπράσινα λιβάδια, που τόσο θαυμάζω και αγαπώ.

Έπρεπε όμως κάτι να πω. Να δώσω το στίγμα μου. Να ορίσω

συγκεκριμένα την περιοχή για να γίνω κατανοητός.

      Κάτι που από καιρό το αισθανόμουνα, αλλά δεν έβγαινε η ρημάδα η λέξη. Το συναίσθημα αυτό δυστυχώς το βίωσα και στις τρεις εκδηλώσεις που πήγα. Εκεί που ένοιωσα εντελώς αμήχανα ήταν, όταν βρέθηκα στην έκθεση φωτογραφίας στην Πανηπειρώτικη. Εκεί πήρα το θάρρος , οπλίστηκα με ψυχραιμία και με εμπιστοσύνη των όσων έλεγα και είπα στην ομήγυρη.

 

---Εγώ κύριοι κατάγομαι από τη ΜΕΣΗ ΚΟΙΛΑΔΑ ΑΡΑΧΘΟΥ και το χωριό μου είναι το ΚΕΝΤΡΙΚΟ, και αν θέλετε να το πω και αλλιώς από το ( Γούπατο).

  <<  Εκεί που το ποτάμι πότε με τα ήρεμα και πότε μετά τα ορμητικά νερά του να δημιουργεί σκηνές απίστευτης ομορφιάς, εκεί που η ασυδοσία και η ανευθυνότητα βασιλεύει καθώς η αμοληψία χρόνια τώρα γίνεται παράνομα με την ανοχή όλων.

    Εκεί που το καλαμπόκι έθρεψε γενιές ολόκληρες και μετριόνταν η ευμάρεια τις κάθε οικογένειας  με πόσα φορτώματα έβγαζε το κάθε στρέμμα και γέμιζαν τα αμπάρια για να βγάλουν τη χρονιά. Εκεί που τα νερά και οι πηγές τρέχουν ασταμάτητα, χειμώνα –καλοκαίρι, αλλά η γκρίνια για το νερό δε λέει να σταματήσει. Εκεί που οι κωλοφωτιές τα βράδια με τα τρελά παιχνιδίσματα υφαίνουν το δικό τους πέπλο της σιωπής. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα παρά μόνο να κοιτάς.

     Μήπως όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας μου;. Μήπως στην εποχή της παγκοσμιοποίησης όλα αυτά είναι μηδαμινά και δεν έχουν καμιά αξία; Το να ενδιαφέρεσαι για το χωριό σου μήπως είναι (ντεμοντέ); Έχω την εντύπωση πως τα ερωτήματα αυτά πάντα θα υπάρχουν, και όσο περνάνε τα χρόνια τόσο θα μεγαλώνουν, μόνο που δεν θα ήθελα το χωριό μου να καταντήσει (νεκροταφείο ελεφάντων).>>

 

     Τα ξεστόμισα όλα αυτά και άλλα πολλά -εν ριπή οφθαλμού- και ο κόμπος που ένοιωθα σιγά-σιγά  λύθηκε και όποιες ανησυχίες και αμφιβολίες αν είχα, ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Η πρώτη αντίδραση των συνομιλητών μου ήταν ευχάριστη και ένα πλατύ χαμόγελο ανακούφισης παρατήρησα από τον Ανδρέα που καθόταν δίπλα μου.

Παρά δίπλα και ο Χρίστος τα ίδια . ο Γιώργος που με άκουγε με προσοχή με χτύπησε ελαφρά στην πλάτη και μου έλεγε συνεχώς. Μπράβο καλά τα λές. Αλήθεια μήπως δεν ήμουνα μόνος, μήπως και οι άλλοι από τα διπλανά χωριά αισθάνονται κάπως έτσι.

Μπορεί σ’ αυτό το θέμα να στέκομαι κάπως εγωιστικά, αλλά τι να κάνουμε, αγαπώ το χωριό, τον τόπο που γεννήθηκα, ερωτεύτηκα, έκλαψα, ήρθα σε σύγκρουση με ανθρώπους, με άλλα λόγια εκεί έζησα αρκετά συναισθήματα.

      Τώρα αν αυτό το χωριό λέγετε Κεντρικό και είναι μέσα στην Κοιλάδα του Αράχθου, ε τι να κάνουμε έτσι τα έφερε η μοίρα. Εγώ πάντως θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς που έζησα και μεγάλωσα σ’ αυτόν τον τόπο. Πάντως Τζουμερκιώτης δεν είμαι. Με την ευρύτερη έννοια μπορεί, μιας και τα βουνά ολόκληρα δεσπόζουν στην ευρύτερη περιοχή.

     Άλλωστε τα χωριά των  Τζουμέρκων  έχουν μεγάλη ιστορία και ιδιαίτερη πολιτισμική φυσιογνωμία. Το δικό μας το χωριό δεν έχει καμιά ιστορία που να έρχεται από το μακρινό παρελθόν. Έχει όμως παρών και μέλλων. Έχει ιδιαίτερους ανθρώπους με χαρίσματα, και καλλιτεχνικές ανησυχίες, έχει ανθρώπους με οράματα και τσαγανό.

 

 

    Εκεί λοιπόν στη μέση Κοιλάδα Αράχθου βρίσκετε το χωριό μου και όχι γενικώς στα Τζουμέρκα. Η περιοχή έχει πολύ συγκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς και όχι αιθεροβάμονες, έχει και μια μεγάλη αδυναμία. Είναι σκορπισμένο στους τέσσερεις ανέμους, και αυτό οφείλεται στο ότι δημιουργήθηκε τα τελευταία 200 χρόνια (και πολλά λέω ) κάτω από δύσκολες συνθήκες και άναρχη συγκατοίκηση. Παρ’ όλα αυτά αν ανοίξουμε τα μπαούλα των παππούδων μας και σκύψουμε με προσοχή και σεβασμό πάνα στο δικό τους τρόπο διαβίωσης ίσως βρούμε κάτι το χρήσιμο. Ίσως βρούμε κάτι που να έχουμε ξεχάσει.

Ας το ανακαλύψουμε, και να  φέρουμε στην επιφάνεια τα καλά στοιχεία και μαζί με τις δικές μας επιθυμίες να δημιουργήσουμε το καινούργιο που θα μας πάει ένα βήμα πιο μπροστά.           

 

  • Το τρίτο μάτι: Το τρίτο μάτι, τεύχος 165, Απρ. 2009

Ο νερόμυλος του Κρυονερίου

Ο νερόμυλος του Κρυονερίου

Ο Νερόμυλος δημιουργήθηκε το 2000 απο τον...

"Το ζεύκι"

Παρουσίαση ταβέρνας "Το ζεύκι" στον Βαθύκαμπο Άρτας    

Άραχθος Χαγιάτι

Άραχθος Χαγιάτι

Το Ξενοδοχείο ''Άραχθος Χαγιάτι'' βρίσκεται στην Φτέρη...

Οινοποιείο Κώστα Βασιλείου

Οινοποιείο Κώστα Βασιλείου

Επισκεφθήκαμε το οινοποιείο του Κώστα Βασιλείου στον...

Καφενείο πλατείας Ναζαίων Κώστα Καλιακάτ…

Καφενείο πλατείας Ναζαίων Κώστα Καλιακάτσου

Τις Απόκριες επισκεφτήκαμε και εμείς το καφενείο...

kalesma