Πριν ένα μήνα και κάτι, είχα πάει στο πολυκατάστημα τροφίμων,  (σούπερ μάρκετ) με την Ραίντα, (Στέλλα Μπολάνου) για τα καθιερωμένα ψώνια της εβδομάδας. Πλησιάζοντας στο πρώτο ράφι με τα ζαρζαβατικά παίρνει μια σακούλα με συσκευασμένες πατάτες Αιγύπτου. Πιο κάτω στα τυριά παραγγέλνει δεκαπέντε φέτες Μilnerγια τοστ, ενώ μου σιγομουρμούριζε συνεχώς στο αυτί- είδες πόσο φτηνά είναι;- για αυτό σου λέω, να προσέχεις τι αγοράζεις! Καλά μιλάμε για μια διαφορά δέκα-δεκαπέντε λεπτών.

    Στα ζυμαρικά χωρίς να το πολυσκεφτεί άπλωσε το χέρι της και πήρε   τρία πακέτα μακαρόνια Barillaκαι με κοίταζε πάλι με νόημα, τα αφεντικά μου λέει, πρέπει να τα προσέχουμε, δεν μπορεί να τρώνε ότι κι ότι, για αυτό θα πάρουμε και  κιμά από άπαχο μοσχάρι Γερμανίας, για να φτιάξουμε γιουβαρλάκια με ρύζι Ιταλίας. Αφού τελειώσαμε τα ψώνια και πηγαίναμε προς ταμείο, έριξα μια κλεφτή ματιά στο καρότσι και παρατήρησα, πως όλα σχεδόν τα προϊόντα, ήταν εισαγόμενα. Μέχρι εδώ η ιστορία είναι αληθινή, με κάποια μικρή δόση υπερβολής.

-------------

    Προχθές λοιπόν, για να με πειράξει μου λέει με αυστηρό δήθεν ύφος,  τη Δευτέρα μην αργήσεις- όπως κάνεις συνήθως- έλα γρήγορα το πρωί  γιατί πρέπει να πάμε για ψώνια. Τη Δευτέρα εγώ ήμουν εκεί, αλλά η αγαπημένη μου φιλενάδα, (ένα κορίτσι μάλαμα με οικογενειακές υποχρεώσεις στην πλάτη της πραγματικά ασήκωτες), δεν ήταν εκεί. Απ’ ότι έμαθα αργότερα το εργοστάσιο πήγαινε για φούντο και άρχισαν οι περικοπές και οι απολύσεις και σε λίγες μέρες σειρά θα έπαιρνα και εγώ.

  Γυρίζοντας το μεσημέρι στο σπίτι με τα μούτρα κατεβασμένα, μου έρχονταν συνέχεια στο μυαλό  η εικόνα με το καρότσι γεμάτο εισαγόμενα προϊόντα.

   Ραίντα ειλικρινά λυπάμαι που σε απολύσανε, και άλλο τόσο και πιο πολύ, θα λυπηθώ και για τον εαυτό μου. Επίσης στεναχωριέμαι που δεν πρόλαβα να σου διαβάσω κάτι που έχω γράψει, με αφορμή μια αλληλογραφία που είχα με ένα φίλο μου από την Άρτα. Είναι ελαφρώς πειραγμένο αλλά κράτησα την κεντρική του ιδέα.

   Γι’ αυτό λοιπόν, αύριο που θα πας για ψώνια, αν δεν σου κάνει κόπο, ρίξε μια ματιά για να δεις από πού στο διάολο τα φέρνουνε, και να σε πιάσει λίγο το γινάτι, ποιος ξέρει, κάτι μπορεί να βγεί.

-------------------

   Γιατί ο Gerhardαπό την Γερμανία, ο Franchuaαπό την Γαλλία, ο Marioαπό την Ιταλία, και ο Johanαπό την Ολλανδία, μας ευχαριστούν από καρδιάς όλους εμάς τους Έλληνες, για την προτίμηση που δείχνουμε  στα εθνικά τους προϊόντα και κατ' επέκταση στη διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ; Δυστυχώς όχι. Απλά εμείς τους έχουμε δώσει το δικαίωμα, γιατί η πολιτική των κυβερνώντων εδώ και τριάντα χρόνια, εξαφάνισε τον αγροτικό πληθυσμό και αφού είχαμε βολευτεί με τις επιδοτήσεις, αράξαμε στο καφενείο πίνοντας φραπέ και μπύρες.

     Και σαν επιβράβευση, μας συμβουλεύουν να πουλήσουμε τον Παρθενώνα και τα νησιά μας, να αξιοποιήσουμε λένε τον εθνικό μας πλούτο,- συμφωνούν και οι δικοί μας- αλλά ποιος να το κάνει; Οι κυβερνώντες; Αυτοί είναι ανίκανοι και έτσι μας  σπρώχνουν πιο βαθιά μέσα στο Δ.Ν.Τ. για να λύσουμε τα οικονομικά μας προβλήματα.

     Αντίθετα ο Νίκος από την Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος από τις Σέρρες,    ο Κώστας από τα Γιάννενα, ακόμα  και εμείς οι ίδιοι, βγαίνουμε στην ανεργία για τον ίδιο ακριβώς λόγο: Για την προτίμηση μας στα ξένα προϊόντα, και στα ξένα σούπερ μάρκετ ( π.χ.Lidl, Carrefour), αλλά και χιλίους άλλους λόγους, που δεν είναι του παρόντος

     Φανταστείτε πόσα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια ευρώ ακόμα, πηγαίνουν κάθε χρόνο στον Gerhard, στον Franchua, στον Mario  και στον Johan. Και αυτό γιατί,  ή από άγνοια ή από ωχαδερφισμό δεν αγοράζουμε  Ελληνικά προϊόντα.  Και μιλάμε για απλά πράγματα,  καθημερινά, όπως  γάλα, τυρί, κασέρι, γιαούρτι, σαπούνια, χαρτιά υγείας, και κουζίνας,  μακαρόνια, μπύρες, αναψυκτικά, ποτά, μαρμέλαδες, τσιγάρα, σοκολάτες,  παγωτά, μπισκότα, οδοντόκρεμες. Τόσο απλά…      

---------------

 Φανταστείτε τώρα ότι με το να αγοράζουν όλοι οι Έλληνες μόνο Ελληνικά ζυμαρικά, η βιομηχανία ¨Μέλισσα¨, για παράδειγμα, λόγω αυξημένης ζήτησης, θα πρέπει να διπλασιάσει την παραγωγή της . .

  Σίγουρα θα χρειαστεί να προσλάβει περισσοτέρους εργάτες, υπαλλήλους, οδηγούς, αποθηκάριους, περισσότερους μηχανικούς και σίγουρα να προμηθευτεί και περισσότερο σιτάρι από τους αγρότες.

   Σ' αυτούς τους νεοπροσλαμβανόμενους εύχομαι να είναι ο καθένας, να είναι το παιδί μου, που με θλιμμένα μάτια με κοιτάζει και μου λέει τόσα πολλά, χωρίς να πει κουβέντα, ή ακόμα  και εμείς οι ίδιοι, που τώρα στα γεράματα μπορεί να βρεθούμε στο δρόμο, και όλα αυτά επειδή αγοράζουμε μακαρόνια Μiskoή Μέλισσα και όχι μακαρόνια Barillaή  Lidl.                                 

     Φτηνός λαϊκισμός θα μου πείτε, αλλά δεν πειράζει, στο τέλος - τέλος ας το δούμε και εγωιστικά:

   Τρώει ο Ιταλός μακαρόνια Μέλισσα;  Πίνει καφέ Λουμίδη;

   Πίνει ο Γερμανός μπύρα Mythos;   Τρώει λουκάνικα Τζουμαγιάς;

   Πίνει ο Ολλανδός γάλα Δωδώνη ;   Τρώει κασέρι Τρικαλινό;

   Πίνει ο Γάλλος  Ελληνικό κρασί η τσίπουρο;

   Γιατί να παίρνουμε εμείς τα δικά τους προϊόντα;  Για να  μειώνουμε την ανεργία τους;

    Μπορεί τα ξένα μερικές φορές να είναι φθηνότερα. Τα χρήματα  όμως, από τα Ελληνικά προϊόντα, ξαναγυρίζουν σε εμάς διπλά και τρίδιπλα. Τώρα τα έχουμε ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε. Τώρα τα χρειαζόμαστε μήπως και κινηθεί λίγο η αγορά, γιατί έχουμε στεγνώσει τελείως. Αν περιμένουμε από τους αρμόδιους φορείς, καήκαμε. Αυτοί είναι εντελώς άχρηστοι και ανίκανοι και το μόνο που κάνουνε είναι να τάζουν, να δίνουν υποσχέσεις και να κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις: ότι όλα θα πάνε καλά. Τρομάρα τους!!   

    Επειδή οι πολιτικοί μας δεν θέλουν, αλλά και δεν μπορούν επίσημα λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μποϋκοτάρουν τα ξένα προϊόντα, ας κάνουμε εμείς  μόνοι μας μια προσπάθεια, να αλλάξουμε τις αγοραστικές μας συνήθειες. Είναι απλό: Από αύριο προτιμάμε τα δικά μας προϊόντα που είναι εύκολο να τα αναγνωρίσουμε από το barcodeτους όπου τα τρία πρώτα νούμερα ξεκινάνε με το πεντακόσια είκοσι, αλλά και τα δικά μας σούπερ μάρκετ.                                  

-----------------

    Όλα τα παραπάνω είναι μια σκέψη, μια καλή πρόταση μια καλή συνήθεια- όπως και αυτά που ακούμε και διαβάζουμε κατά καιρούς-  αλλά δυστυχώς δεν φτάνουν για να λύσουν τα προβλήματα που μαστίζουν τον τόπο και τα οποία δεν είναι λίγα. Κρίση παντού, σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό, ηθικό, κοινωνικό. Κάτι άλλο πρέπει να γίνει, πιο βαθύ και πιο ριζικό. Αλλά ποιος να το κάνει. Δυστυχώς δεν υπάρχουνε ¨Δελλαπατρίδηδες¨. Ζούμε στην εποχή του βολέματος και της απαξίωσης των πάντων.                                    

    Μπορώ να αναφέρω έναν ολόκληρο κατάλογο παραδειγμάτων, για το πώς και το γιατί, σε σχέση με την καταναλωτική μας συνήθεια, αλλά και πάλι θα είναι πολύ λίγα, μπροστά στα πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν. Άλλωστε οι πολίτες έχουν δώσει  πολλά, σχεδόν τα πάντα, τώρα είναι η σειρά των κυβερνώντων να πράξουν όσα υπόσχονται για το καλό του τόπου και όχι για το καλό  των ξένων συμφερόντων, και ασφαλώς όχι γιατί την  ¨πάρτη¨ τους.

---------------

  Και δυστυχώς, εδώ το πράμα χαλάει και όσο θα περνάει ο καιρός τα πράγματα θα γίνονται, όλο και πιο δύσκολα, γιατί είναι ανίκανοι, γιατί είναι ψεύτες, και όπως λέει και ο σοφός λαός κοινώς λαμόγια. Παντού μίζες, ασυδοσία, υποσχέσεις του αέρα και πάει λέγοντας. Έχουν  καταργήσει τους θεσμούς, και είναι γαντζωμένοι στο άρμα της εξουσίας, για να μην χάσουν το μέλι, είτε αυτό είναι μερικά ψίχουλα ή προσδοκία για κάτι μεγαλύτερο.

    Σε πιάνει απογοήτευση όταν βλέπεις πόσο χαμηλά πέσαμε. Όταν βλέπεις από τους παρατρεχάμενους, που μόλις γίνουνε δημοτικοί σύμβουλοι αρπάζουνε την ευκαιρία, πράγμα που δείχνει ηθικό ξεπεσμό,  μέχρι τους υπουργούς και τους πέριξ αυτών, τους γραμματείς και φαρισαίους  που όταν πας να τους χαιρετίσεις, βάζουν τα χέρια τους στις τσέπες για να μην δούμε τα κομμένα τους δάχτυλα, πράγμα δείχνει ξεπούλημα και κατάργηση των θεσμών.

     Καλά να πάθουνε, γιατί όταν έβαζαν το χέρι στο μέλι, δεν υπολόγιζαν στην κατάρα της γιαγιάς μου. Να τους κοπούν τα δάχτυλα και τα χέρια σύρριζα, όποιος τολμήσει και πειράξει τον κόπο του ελληνικού λαού, όποιος τολμήσει και κάνει την ματαιοδοξία του πράξη χωρίς να σκεφτεί ότι υπάρχουν δίπλα του, άνθρωποι που πεινάνε, ότι νέοι και μεγάλοι ψάχνουν για δουλειά, αλλά σου λένε, δεν πειράζει, ας βολευτούμε εμείς και άσε τους άλλους να κουρεύονται. Να πάνε στον έξω αποδώ καταριόνταν συνεχώς η γιαγιά μου.

--------------------

    Γιαγιά μου σε παρακαλώ κάνε μου μια χάρη, γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω τα θλιμμένα μάτια του παιδιού μου, κάντο για τα εγγόνια σου, τα δικά σου και της φιλενάδας σου, της γειτόνισσας, και για τα εγγόνια  της ξαδέρφης σου που μένει μακριά, δώσε μια ευχή και συνάμα  κατάρα  (εσύ που είσαι Σαββατογεννημένη και οι κατάρες σου πιάνουνε) μπας και  ξεκουμπιστούν από εδώ  αυτοί που δήθεν θέλουν το καλό μας, γιατί είναι σίγουρο πως πίσω τους θα αφήσουνε συντρίμμια και μια Ελλάδα υπόδουλη των τραπεζών και  των οικονομικών συμφερόντων. Δεν θα αφήσουν πίσω τους ερειπωμένα κτίρια όπως παλιά, αλλά ανθρώπους φαντάσματα που μαντρωμένοι στους τέσσερεις τοίχους θα αναρωτιούνται τι στο διάολο έφταιξε, πού τάχα να πήγαν όλοι αυτοί που κόπτονται ότι ημύνθησαν περί πάτρης. Τις πταίει;;; Σοφά και προφητικά τα παρακάτω λόγια  του Παπαδιαμάντη.           

<<  Τι χρειάζονται οι οιωνοί; Οιωνοί είναι τα πράγματα; Μήπως δεν ήτο η δυσαναλογία του πλούτου και της κοινωνικής θέσεως; Εις οιωνός άριστος...

Εκ της παρούσης γενεάς τις ημύνθη περί πάτρις; Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί οι εκ περιτροπής μητρυϊοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου γένους; ΄Αμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η ηθική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού.. Τις ημύνθη περί πάτρης;

 Και τι πταίει η γλαυξ η θρηνούσα επί των ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος>>. (Εφημ. "Ακρόπολις" 1-1-1896, Αλέξ. Παπαδιαμάντης)